اشتاق اليك يا اغلى من نفسي
ﺣﺒﻴﺒﻲ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻧﺎﻡ ﺃﺣﻠﻢ ﺃﻧﻨﻲ ﺃﺭﺍﻙ ﻓﻲ ﺃﺣﻼﻣﻲ
ﻭﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﺻﺤﻮ ﺃﺗﻤﻨﻰ ﺍﻥ ﺃﺭﺍﻙ لوﺛﺎﻧﻴﺔ
ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﺑﺪﺃ ﺑﺎﻟﻜﺘﺎﺑﺔ ﺃﺟﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﻭﺃﺟﺪ ﺫﺍﺗﻲ
ﺃﺟﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﺗﻨﻄﻖ ﺑﺎﻟﺤﺮﻭﻑ ﺍﻟﻤﻘﻬﻮﺭﺓ
ﺍﻟﺘﻲ ﺗﺄﺑﻰ ﺃﻥ ﺗﺘﻮﺭﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺴﻄﻮﺭ
ﺃﺟﺪ ﺑﺒﻌﺾ ﺍﻷﺣﻴﺎﻥ ﺃﺩﻣﻌﻲ ﺗﻨﺴﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﻭﺭﻗﺘﻲ ﺗﺒﻠﻠﻬﺎ
ﻓﺘﺒﻘﻰ ﺣﺮﻭﻓﻲ ﻫﻲ ﺫﺍﺗﻲ ﺍﻟﺨﺠﻮﻝ
ﺍﻟﺬﻱ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻟﺘﺤﺮﺭ ﻭﻟﻜﻨﻬﺎ ﺗﺄﺑﻰ
ﻭﺃﺣﻴﺎﻧﺎً ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻛﺘﺐﺃﻧﺴﻰ ﺃﻥ ﻟﻲ ﺃﺑﺠﺪﻳﺎﺕ ﻭﻣﻘﺎﻳﻴﺲ
ﺍﻟﻤﻔﺮﻭﺽ ﻻ ﺃﻓﺮًﻁ ﺑﻬﺎ ﺃﻣﺎ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻛﺘﺐ ﻋﻦ ﺣﺒﻲ
ﺃﺟﺪﻩ ﻳﺘﺠﺴﺪ ﺑﻤﻌﺎﻧﻲ ﺿﻌﻴﻔﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺴﻄﻮﺭ
ﻷﻧﻨﻲ ﺃﺟﺪ ﺣﺒﻲ ﺑﺪﺍﺧﻠﻲ ﻧﺎﺑﻊ ﺑﻜﻞ ﺣﺴﺎﺳﻴﺔ
ﻭﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻫﺪﻱ ﺣﺒﻴﺒﻲ ﺃﺣﺮﻓﻲ ﺃﺟﺪﻫﺎ ﻻﺗﻌﻄﻲ ﻣﻌﻨﻰ
ﻣﺜﻞ ﺍﻟﺬﻱ ﻓﻲ ﻭﺟﺪﺍﻧﻲ ﻷﻥ ﺍﻟﺬﻱ ﻓﻲ ﻭﺟﺪﺍﻧﻲ
ﺃﻛﺜﺮ ﺑﻜﺜﻴﺮ ﻓﺄﺣﺘﺎﺭ ﻭﺗﺒﺪﺃ ﻣﻌﺎﻧﺎﺗﻲ ﻭﺗﺒﺪﺃ ﻓﺼﻮﻝ ﺇﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺗﻲ
ﺑﻮﺭﻗﺘﻲ ﺍﻟﺘﻲ ﻗﺪ ﺃﻣﺰﻗﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ﻷﻧﻬﺎ ﻗﺪ ﺗﻈﻬﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻔﻲ
ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺃﺣﺲ ﺑﺎﻟﺮﺍﺣﺔ ﻭﺃﻧﻨﻲ ﻭﺟﺪﺕُ ﺫﺍﺗﻲ ﺍﻟﺘﺎﺋﻪ
ﻓﻬﻞ ﻳﺎﺗﺮﻯ ﺃﺳﺘﻄﻴﻊ ﺇﻫﺪﺍﺀ ﺃﺣﺮﻓﻲ ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﺣﺒﻚ ﺍﻟﻘﻠﺐ
ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺇﺣﺘﻮﺗﻚ ﺍﻟﻌﻴﻮﻥ ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﻋﻴﺶ ﻷﺟﻠﻪ
ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻃﻴﻔﻚ ﻳﻼﺣﻘﻨﻲ ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﺭﻯ ﺻﻮﺭﺗﻚ ﻓﻲ ﻛﻞ ﻣﻜﺎﻥ
ﻓﻲ ﻛﺘﺒﻲ .. ﻓﻲ ﺃﺣﻼﻣﻲ .. ﻓﻲ ﺻﺤﻮﺗﻲ
ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻳﺮﺗﻌﺶ ﻛﻴﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﺷﺪﺓ ﺣـﺒـﻴـﺒـﻲ
ﺍﻟﺸﻮﻕ ﺇﻟﻰ ﺭﺅﻳﺎﻙ ﻓﻘﻂ ﻋﻨﺪ ﺫﻛﺮ ﺇﺳﻤﻚ
ﻫﺬﺍ ﺃﻗﻞ ﻣﺎ ﺃﺳﺘﻄﻴﻊ ﺍﻟﺘﻌﺒﻴﺮ ﻋﻨﻪ
ﻷﻥ ﺣﺒﻚ ﻳﺰﻳﺪ ﻓﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﻛﻞ ﻟﺤﻈﺔ
ﻭﻷﻧﻚ ﺃﻧﺖ ﻛﻞ ﺷﻴﺊ ﻓﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ
ﺗﺘﺮﺩﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻋﻤﺎﻗﻰ ﻓﻰ ﺣﺰﻥ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺍﻩ..
ﺗﻘﻮﻟﻬﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﻳﻨﻄﻘﻬﺎ ﻋﻘﻠﻰ ﻗﺒﻞ ﻟﺴﺎﻧﻰ
ﺍﺷﻌﺮ ﺑﻬﺎ ﻣﺪﻭﻳﻪ ﺗﺘﻐﻠﻐﻞ ﺍﺭﻛﺎﻧﻰ
ﺍﻩ ﺍﻧﻄﻘﻬﺎ ﺑﺮﻋﺸﻪ ﺗﻌﺼﻒ ﺑﻜﻞ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ
ﺍﻩ ﻻ ﺍﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻡ ﻣﻦ ﻋﺸﻘﻰ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ
ﺍﻋﺸﻘﻚ ﻭﺍﺧﺎﻑ ﺍﻥ ﻳﻮﻣﺎ ﺗﻨﺴﻰ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ
ﺍﺧﺎﻑ ﺍﻥ ﺗﻬﺠﺮ ﺷﻄﺌﺎﻧﻰ ﺗﺘﺮﻛﻨﻰ ﻭﺣﻴﺪﻩ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ
ﺗﺘﺤﺮﺭ ﻣﻨﻰ ﻭﺗﻨﺴﺎﻧﻰﺍﻩ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻓﻰ ﻧﺸﻮﻩ ﺣﺒﻰ ﺳﻜﺮﺍﻧﻪ
ﺗﺄﺧﺬﻧﻰ ﺍﻟﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻘﻚ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻓﻰ ﺣﺒﻚ ﻭﻟﻬﺎﻧﻪ.
ﺣﺒﻴﺒﻰ...ﺍﻻ ﻳﻜﻔﻴﻨﻰ ﺍﻫﺎﺕ ﺍﻻ ﻳﻜﻔﻴﻨﻰ ﺩﻣﻮﻉ
ﺍﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﺍﻥ ﻗﻠﺒﻰ ﻗﺪ ﺗﻌﺐ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﺍﻥ ﻋﻴﻨﻰ ﻗﺪ ﺫﺑﻠﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ
ﻳﺎﻋﺸﻘﻰ ﺍﻧﻰ ﺍﻋﺸﻘﻚ ﺍﻧﻰ ﺍﺣﺒﻚ ﺍﺗﺴﻤﻌﻨﻰ؟
ﺍﻳﺸﻌﺮ ﻗﻠﺒﻚ ﺑﺎﻫﺎﺗﻰ ﺍﻧﻰ ﺍﺗﻌﺬﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ
ﻭﺍﻟﺤﺰﻥ ﺑﻘﻠﺒﻰ ﻭﺩﻳﺎﻥ ﺗﺘﺮﻗﺮﻕ ﻓﻴﻬﺎ ﺩﻣﻌﺎﺗﻰ
ﻳﺨﺘﻨﻖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﺑﺎﻟﻚ ﺑﻌﻴﻮﻥ ﺗﺒﻜﻰ
ﻓﻰ ﻛﻞ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﺗﻨﻬﻤﺮ ﻛﺪﻣﻮﻉ ﺍﻟﻤﻄﺮ
ﻣﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻛﻴﻦ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻣﺎﺑﺎﻟﻚ ﺑﻬﻤﻮﻡ ﺗﻤﻨﻊ ﻛﻞ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺎﺕ ﺍﻻﻟﻮﺍﻥ
ﺗﺘﺒﺨﺘﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﻛﻞ ﺣﻨﺎﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﻣﻴﺮﻩ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺑﻘﺎﻳﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎﺣﺒﻰ ﻗﺪ ﻋﺸﺖ ﺳﻨﻴﻨﻰ
ﺍﺗﺤﻤﻞ ﺷﻮﻗﻰ ﻭﺣﻨﻴﻨﻰ ﺍﺗﺎﻟﻢ ﻓﻰ ﺻﻤﺖ ﻳﺪﻭﻯ
ﺍﺿﻌﺎﻓﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺴﺎﺗﻴﻨﻰ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﺍﻣﻴﺮﻩ
ﺍﺧﺬﺗﻨﻰ ﺍﻟﻨﺸﻮﻩ ﻟﻌﻴﻨﻴﻚ ﺟﻌﻠﺘﻨﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﺍﺳﻴﺮﻩ
ﻟﺪﻣﻮﻋﻰ ﻭﺍﺷﻮﺍﻗﻰ ﺍﻟﻴﻚ ﺍﻩ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﻛﺘﺐ ﻓﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻻﻑ ﺍﻻﺷﻌﺎﺭ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﺧﺬ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﻭﺍﻟﻤﻠﻢ ﺣﺰﻥ ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﺑﻜﻰ ﻭﺩﻣﻮﻋﻰ ﻗﺪ ﺗﻤﻠﻰﺀ ﻛﻞ ﺍﻻﻧﻬﺎﺭ
ﺍﺗﺸﻮﻕ ﻓﻰ ﻛﻞ ﻛﻴﺎﻧﻰ ﻟﻴﻮﻡ ﺗﺘﺬﻛﺮ ﺣﺮﻣﺎﻧﻰ
ﺗﺎﺗﻴﻨﻰ ﺑﺸﻮﻕ ﻭﻋﻴﻮﻧﻚ ﺗﻌﺰﻑ ﻟﻰ ﻛﻞ ﺍﻻﻟﺤﺎﻥ
ﺍﻩ ﻭﺍﻩ ﻭﺍﻩ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﻟﻦ ﺗﻨﺘﻬﻰﺍﻧﻔﺎﺳﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﻣﺮﻳﻀﻪ ﻻ ﺗﺘﻌﺎﻓﻰ
ﺍﻻ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﺍﻻ ﻟﺪﻣﻌﻰ ﺍﻥ ﻳﺘﻮﻗﻒ
ﻭﻳﻨﺎﻝ ﺑﺴﻤﻪ ﺣﻠﻮﻩ ﺗﻤﻠﻰﺀ ﻛﻴﺎﻧﻰ ﺍﻟﺤﺰﻳﻦ ﺍﻧﻰ ﺗﻌﺒﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ
ﻳﺎﻗﻠﺒﻰ ﻳﺎ ﺣﺰﻳﻦ ﺍﻋﻠﻢ ﺍﻧﻚ ﺗﺄﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﻮﻕ ﺗﺘﻤﺰﻕ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻬﻔﻪ
ﻳﻐﻠﻒ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﺍﺭﻛﺎﻧﻚ ﻭﻳﻤﻠﻰﺀ ﺍﻟﻬﻢ ﺟﻮﺍﻧﺒﻚ
ﺍﻩ ﻣﻦ ﻗﻠﺐ ﻳﻨﺴﺎﻧﻰ ﻳﺘﺮﻛﻨﻰ ﻭﺣﺪﻯ ﻻﺣﺰﺍﻧﻰ
ﻳﺎﻋﻤﺮﻯ ﻻ ﺗﻨﺴﻰ ﺍﻧﻰ ﻓﻰ ﺣﺒﻚ ﻣﺎﺯﻟﺖ ﺍﻋﺎﻧﻰ
ﻭﺍﻩ ﻳﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭ ﺃﺗﺨﻴﻞ ﻓﻴﻮﻡ ﺍﻧﻲ ﺃﻋﻴﺶ ﻣﻨﻚ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﺃﻧﺎ ﻟﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺪﻭﻗﺶ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﺑﺲ ﺍﻧﺘﺎ ﻣﺎﺗﺰﻋﻠﺶ ﻳﻮﻡ
ﻟﻴﻪ ﺍﻟﻠﻲ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻜﺒﺮﻩ ﺇﺯﺍﻱ ﻓﺮﺍﻗﻚ ﺍﺗﺤﻤﻠﻪ
ﺃﺟﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﺗﻨﻄﻖ ﺑﺎﻟﺤﺮﻭﻑ ﺍﻟﻤﻘﻬﻮﺭﺓ
ﺍﻟﺘﻲ ﺗﺄﺑﻰ ﺃﻥ ﺗﺘﻮﺭﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺴﻄﻮﺭ
ﺃﺟﺪ ﺑﺒﻌﺾ ﺍﻷﺣﻴﺎﻥ ﺃﺩﻣﻌﻲ ﺗﻨﺴﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﻭﺭﻗﺘﻲ ﺗﺒﻠﻠﻬﺎ
ﻓﺘﺒﻘﻰ ﺣﺮﻭﻓﻲ ﻫﻲ ﺫﺍﺗﻲ ﺍﻟﺨﺠﻮﻝ
ﺍﻟﺬﻱ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻟﺘﺤﺮﺭ ﻭﻟﻜﻨﻬﺎ ﺗﺄﺑﻰ
ﻭﺃﺣﻴﺎﻧﺎً ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻛﺘﺐﺃﻧﺴﻰ ﺃﻥ ﻟﻲ ﺃﺑﺠﺪﻳﺎﺕ ﻭﻣﻘﺎﻳﻴﺲ
ﺍﻟﻤﻔﺮﻭﺽ ﻻ ﺃﻓﺮًﻁ ﺑﻬﺎ ﺃﻣﺎ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻛﺘﺐ ﻋﻦ ﺣﺒﻲ
ﺃﺟﺪﻩ ﻳﺘﺠﺴﺪ ﺑﻤﻌﺎﻧﻲ ﺿﻌﻴﻔﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺴﻄﻮﺭ
ﻷﻧﻨﻲ ﺃﺟﺪ ﺣﺒﻲ ﺑﺪﺍﺧﻠﻲ ﻧﺎﺑﻊ ﺑﻜﻞ ﺣﺴﺎﺳﻴﺔ
ﻭﻋﻨﺪﻣﺎ ﺃﻫﺪﻱ ﺣﺒﻴﺒﻲ ﺃﺣﺮﻓﻲ ﺃﺟﺪﻫﺎ ﻻﺗﻌﻄﻲ ﻣﻌﻨﻰ
ﻣﺜﻞ ﺍﻟﺬﻱ ﻓﻲ ﻭﺟﺪﺍﻧﻲ ﻷﻥ ﺍﻟﺬﻱ ﻓﻲ ﻭﺟﺪﺍﻧﻲ
ﺃﻛﺜﺮ ﺑﻜﺜﻴﺮ ﻓﺄﺣﺘﺎﺭ ﻭﺗﺒﺪﺃ ﻣﻌﺎﻧﺎﺗﻲ ﻭﺗﺒﺪﺃ ﻓﺼﻮﻝ ﺇﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺗﻲ
ﺑﻮﺭﻗﺘﻲ ﺍﻟﺘﻲ ﻗﺪ ﺃﻣﺰﻗﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ﻷﻧﻬﺎ ﻗﺪ ﺗﻈﻬﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻔﻲ
ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺃﺣﺲ ﺑﺎﻟﺮﺍﺣﺔ ﻭﺃﻧﻨﻲ ﻭﺟﺪﺕُ ﺫﺍﺗﻲ ﺍﻟﺘﺎﺋﻪ
ﻓﻬﻞ ﻳﺎﺗﺮﻯ ﺃﺳﺘﻄﻴﻊ ﺇﻫﺪﺍﺀ ﺃﺣﺮﻓﻲ ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﺣﺒﻚ ﺍﻟﻘﻠﺐ
ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺇﺣﺘﻮﺗﻚ ﺍﻟﻌﻴﻮﻥ ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﻋﻴﺶ ﻷﺟﻠﻪ
ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻃﻴﻔﻚ ﻳﻼﺣﻘﻨﻲ ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﺭﻯ ﺻﻮﺭﺗﻚ ﻓﻲ ﻛﻞ ﻣﻜﺎﻥ
ﻓﻲ ﻛﺘﺒﻲ .. ﻓﻲ ﺃﺣﻼﻣﻲ .. ﻓﻲ ﺻﺤﻮﺗﻲ
ﺇﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻳﺮﺗﻌﺶ ﻛﻴﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﺷﺪﺓ ﺣـﺒـﻴـﺒـﻲ
ﺍﻟﺸﻮﻕ ﺇﻟﻰ ﺭﺅﻳﺎﻙ ﻓﻘﻂ ﻋﻨﺪ ﺫﻛﺮ ﺇﺳﻤﻚ
ﻫﺬﺍ ﺃﻗﻞ ﻣﺎ ﺃﺳﺘﻄﻴﻊ ﺍﻟﺘﻌﺒﻴﺮ ﻋﻨﻪ
ﻷﻥ ﺣﺒﻚ ﻳﺰﻳﺪ ﻓﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﻛﻞ ﻟﺤﻈﺔ
ﻭﻷﻧﻚ ﺃﻧﺖ ﻛﻞ ﺷﻴﺊ ﻓﻲ ﺣﻴﺎﺗﻲ
ﺗﺘﺮﺩﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻋﻤﺎﻗﻰ ﻓﻰ ﺣﺰﻥ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺍﻩ..
ﺗﻘﻮﻟﻬﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﻳﻨﻄﻘﻬﺎ ﻋﻘﻠﻰ ﻗﺒﻞ ﻟﺴﺎﻧﻰ
ﺍﺷﻌﺮ ﺑﻬﺎ ﻣﺪﻭﻳﻪ ﺗﺘﻐﻠﻐﻞ ﺍﺭﻛﺎﻧﻰ
ﺍﻩ ﺍﻧﻄﻘﻬﺎ ﺑﺮﻋﺸﻪ ﺗﻌﺼﻒ ﺑﻜﻞ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ
ﺍﻩ ﻻ ﺍﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻡ ﻣﻦ ﻋﺸﻘﻰ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ
ﺍﻋﺸﻘﻚ ﻭﺍﺧﺎﻑ ﺍﻥ ﻳﻮﻣﺎ ﺗﻨﺴﻰ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ
ﺍﺧﺎﻑ ﺍﻥ ﺗﻬﺠﺮ ﺷﻄﺌﺎﻧﻰ ﺗﺘﺮﻛﻨﻰ ﻭﺣﻴﺪﻩ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ
ﺗﺘﺤﺮﺭ ﻣﻨﻰ ﻭﺗﻨﺴﺎﻧﻰﺍﻩ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻓﻰ ﻧﺸﻮﻩ ﺣﺒﻰ ﺳﻜﺮﺍﻧﻪ
ﺗﺄﺧﺬﻧﻰ ﺍﻟﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻘﻚ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻓﻰ ﺣﺒﻚ ﻭﻟﻬﺎﻧﻪ.
ﺣﺒﻴﺒﻰ...ﺍﻻ ﻳﻜﻔﻴﻨﻰ ﺍﻫﺎﺕ ﺍﻻ ﻳﻜﻔﻴﻨﻰ ﺩﻣﻮﻉ
ﺍﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﺍﻥ ﻗﻠﺒﻰ ﻗﺪ ﺗﻌﺐ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﺍﻥ ﻋﻴﻨﻰ ﻗﺪ ﺫﺑﻠﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ
ﻳﺎﻋﺸﻘﻰ ﺍﻧﻰ ﺍﻋﺸﻘﻚ ﺍﻧﻰ ﺍﺣﺒﻚ ﺍﺗﺴﻤﻌﻨﻰ؟
ﺍﻳﺸﻌﺮ ﻗﻠﺒﻚ ﺑﺎﻫﺎﺗﻰ ﺍﻧﻰ ﺍﺗﻌﺬﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ
ﻭﺍﻟﺤﺰﻥ ﺑﻘﻠﺒﻰ ﻭﺩﻳﺎﻥ ﺗﺘﺮﻗﺮﻕ ﻓﻴﻬﺎ ﺩﻣﻌﺎﺗﻰ
ﻳﺨﺘﻨﻖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﺑﺎﻟﻚ ﺑﻌﻴﻮﻥ ﺗﺒﻜﻰ
ﻓﻰ ﻛﻞ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﺗﻨﻬﻤﺮ ﻛﺪﻣﻮﻉ ﺍﻟﻤﻄﺮ
ﻣﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻛﻴﻦ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻣﺎﺑﺎﻟﻚ ﺑﻬﻤﻮﻡ ﺗﻤﻨﻊ ﻛﻞ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺎﺕ ﺍﻻﻟﻮﺍﻥ
ﺗﺘﺒﺨﺘﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﻣﻦ ﻛﻞ ﺣﻨﺎﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﻣﻴﺮﻩ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺑﻘﺎﻳﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎﺣﺒﻰ ﻗﺪ ﻋﺸﺖ ﺳﻨﻴﻨﻰ
ﺍﺗﺤﻤﻞ ﺷﻮﻗﻰ ﻭﺣﻨﻴﻨﻰ ﺍﺗﺎﻟﻢ ﻓﻰ ﺻﻤﺖ ﻳﺪﻭﻯ
ﺍﺿﻌﺎﻓﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺴﺎﺗﻴﻨﻰ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﺍﻣﻴﺮﻩ
ﺍﺧﺬﺗﻨﻰ ﺍﻟﻨﺸﻮﻩ ﻟﻌﻴﻨﻴﻚ ﺟﻌﻠﺘﻨﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﺍﺳﻴﺮﻩ
ﻟﺪﻣﻮﻋﻰ ﻭﺍﺷﻮﺍﻗﻰ ﺍﻟﻴﻚ ﺍﻩ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﻛﺘﺐ ﻓﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻻﻑ ﺍﻻﺷﻌﺎﺭ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﺧﺬ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﻭﺍﻟﻤﻠﻢ ﺣﺰﻥ ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﺍﺑﻜﻰ ﻭﺩﻣﻮﻋﻰ ﻗﺪ ﺗﻤﻠﻰﺀ ﻛﻞ ﺍﻻﻧﻬﺎﺭ
ﺍﺗﺸﻮﻕ ﻓﻰ ﻛﻞ ﻛﻴﺎﻧﻰ ﻟﻴﻮﻡ ﺗﺘﺬﻛﺮ ﺣﺮﻣﺎﻧﻰ
ﺗﺎﺗﻴﻨﻰ ﺑﺸﻮﻕ ﻭﻋﻴﻮﻧﻚ ﺗﻌﺰﻑ ﻟﻰ ﻛﻞ ﺍﻻﻟﺤﺎﻥ
ﺍﻩ ﻭﺍﻩ ﻭﺍﻩ ﺍﺣﺰﺍﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﻟﻦ ﺗﻨﺘﻬﻰﺍﻧﻔﺎﺳﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺐ ﻣﺮﻳﻀﻪ ﻻ ﺗﺘﻌﺎﻓﻰ
ﺍﻻ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﺍﻻ ﻟﺪﻣﻌﻰ ﺍﻥ ﻳﺘﻮﻗﻒ
ﻭﻳﻨﺎﻝ ﺑﺴﻤﻪ ﺣﻠﻮﻩ ﺗﻤﻠﻰﺀ ﻛﻴﺎﻧﻰ ﺍﻟﺤﺰﻳﻦ ﺍﻧﻰ ﺗﻌﺒﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ
ﻳﺎﻗﻠﺒﻰ ﻳﺎ ﺣﺰﻳﻦ ﺍﻋﻠﻢ ﺍﻧﻚ ﺗﺄﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﻮﻕ ﺗﺘﻤﺰﻕ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻬﻔﻪ
ﻳﻐﻠﻒ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﺍﺭﻛﺎﻧﻚ ﻭﻳﻤﻠﻰﺀ ﺍﻟﻬﻢ ﺟﻮﺍﻧﺒﻚ
ﺍﻩ ﻣﻦ ﻗﻠﺐ ﻳﻨﺴﺎﻧﻰ ﻳﺘﺮﻛﻨﻰ ﻭﺣﺪﻯ ﻻﺣﺰﺍﻧﻰ
ﻳﺎﻋﻤﺮﻯ ﻻ ﺗﻨﺴﻰ ﺍﻧﻰ ﻓﻰ ﺣﺒﻚ ﻣﺎﺯﻟﺖ ﺍﻋﺎﻧﻰ
ﻭﺍﻩ ﻳﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭ ﺃﺗﺨﻴﻞ ﻓﻴﻮﻡ ﺍﻧﻲ ﺃﻋﻴﺶ ﻣﻨﻚ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﺃﻧﺎ ﻟﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺪﻭﻗﺶ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﺑﺲ ﺍﻧﺘﺎ ﻣﺎﺗﺰﻋﻠﺶ ﻳﻮﻡ
ﻟﻴﻪ ﺍﻟﻠﻲ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻜﺒﺮﻩ ﺇﺯﺍﻱ ﻓﺮﺍﻗﻚ ﺍﺗﺤﻤﻠﻪ
